Nieuwsgierigheid als motor tot persoonlijke groei
Wat heeft u vanochtend op als ontbijt? Een boterham met hagelslag? Yoghurt met muesli? Een gekookt eitje? De kans is groot dat u ditzelfde ontbijt ook al eerder deze week op heeft- wellicht zelfs meerdere keren. Niks mis mee, wij mensen zijn gewoontedieren. De heerlijke voorspelbaarheid van dingen, maakt dat we ’s ochtends niet na hoeven te denken over wat nu weer te kiezen. Het versnelt het proces van boodschappen doen, want ‘je weet welke artikelen je nodig hebt’. Het geeft basisveiligheid, misschien zelfs wel een thuisgevoel, ‘omdat we dat bij ons thuis nu eenmaal zo doen.’ Nogmaals, niks mis mee.
Maar denk eens terug, aan die dag ooit toen u het eens anders deed- in mijn geval was dat toen ik voor het eerst op kamers woonde. Ik herinner me mijn euforie bij het wakker worden. Dat ik vanaf nu alles zelf kon kiezen. Dus ook dat ik, die eerste ochtend op mijn studentenkamer, voor het eerst (en laatst) van mijn leven zou ontbijten met een pak speculaasjes. Dat was heerlijk, al was het alleen maar omdat het totaal anders was dan ik gewend was- waardoor ik het nu nog weet. Want zo werkt het: alles wat afwijkt van wat we ervaren als ‘voor ons normaal’, onthouden we. Ervaren we daadwerkelijk. Beléven we. Behalve speculaasjes nam ik op dat moment ook tot me dat de wereld niet verging als ik afweek van de gebaande paden, dat het me zelfs trots maakte dat ik m’n eigen keuze had gemaakt.
Tuurlijk, in de rangorde van problemen die wij als volwassenen op ons bord krijgen, waren de speculaasjes natuurlijk peanuts. Inmiddels ruim een kwart eeuw verder, krijg ook ik te maken met tig situaties die zich niet op laten lossen met speculaasjes alleen. Dat hoort bij het leven.
Maar mensen: er worden -als ik om me heen kijk- steeds minder symbolische speculaasjes gegeten als ontbijt. Tradities sluipen levens en bedrijven in onder de noemer van ‘gezellig’ of ‘effectief’, maar zijn werkelijk remblokjes op een ‘open mind’, op de mogelijkheid om opnieuw de balans op te maken van waar u staat, waar u (of de klant) behoefte aan heeft. Welke invulling daar dan bij zou passen. Dit is geen pleidooi voor voedingskeuzes. Er is ook geen ‘goed’ of ‘fout’ in deze. Ieder doet zijn ding- niks mis mee. Dit is een metafoor, waarmee ik ons allemaal aan het denken wil zetten. Omdat het echte leven een aaneenschakeling van keuzes is. Hoe vaak 'kiezen' we ook op ons werk niet voor hetzelfde ‘beleg’, ‘want zo doen we dat hier nu eenmaal al jaren’? 'Kiezen' de recruiters dezelfde types uit bij selectiegesprekken ‘want zij passen hier zo goed’? Hoe vaak vullen we de feestdagen op dezelfde manier in? Weer die kring of die borrel, met weer dezelfde mensen, en vaak zelfs dezelfde grappen. Niks mis mee. ‘Als iedereen zich vermaakt, dan is het toch prima?’ ‘Als het bedrijf goed draait, waarom zouden we het dan anders doen?’ Inderdaad, niks mis met het dingen doen zoals u ze altijd al heeft gedaan. Een zekere mate van voorspelbaarheid geeft vastigheid in de dagelijkse dynamiek van het leven.
Niks mis mee. Maar u mist wat.
U mist de kans om uzelf of uw bedrijf opnieuw uit te vinden. Om u te ontwikkelen. Om nieuwe contacten aan te gaan. Om andere gesprekken te voeren. Om nieuwe impulsen te krijgen. Om uw mind weer ‘open’ te krijgen. U mist de kans om te ontdekken hoe uw smaak veranderd is in de loop van de jaren. Hoe de smaak van uw klant wellicht veranderd is. Om voorbij de grenzen van uw eigen comfortzone te kijken. En of het nou speculaasjes zijn als ontbijt, een geblinddoekte vergadering, het aannemen van de minst voor de hand liggende kandidaat of een ècht gesprek voeren met iemand die je nog niet zo goed kent- dat is aan u. Maar doe en denk eens ANDERS. Anders dan anders. Maak jezelf en anderen nieuwsgierig. Durf te ervaren. Die speculaasjes lijken misschien wel kletskoek, maar ze symboliseren de ware motor achter persoonlijke groei: ja mensen, dat is nieuwsgierigheid. De nieuwsgierigheid naar hoe het óók kan.
Wat heeft u vanochtend op als ontbijt? Een boterham met hagelslag? Yoghurt met muesli? Een gekookt eitje? De kans is groot dat u ditzelfde ontbijt ook al eerder deze week op heeft- wellicht zelfs meerdere keren. Niks mis mee, wij mensen zijn gewoontedieren. De heerlijke voorspelbaarheid van dingen, maakt dat we ’s ochtends niet na hoeven te denken over wat nu weer te kiezen. Het versnelt het proces van boodschappen doen, want ‘je weet welke artikelen je nodig hebt’. Het geeft basisveiligheid, misschien zelfs wel een thuisgevoel, ‘omdat we dat bij ons thuis nu eenmaal zo doen.’ Nogmaals, niks mis mee.
Maar denk eens terug, aan die dag ooit toen u het eens anders deed- in mijn geval was dat toen ik voor het eerst op kamers woonde. Ik herinner me mijn euforie bij het wakker worden. Dat ik vanaf nu alles zelf kon kiezen. Dus ook dat ik, die eerste ochtend op mijn studentenkamer, voor het eerst (en laatst) van mijn leven zou ontbijten met een pak speculaasjes. Dat was heerlijk, al was het alleen maar omdat het totaal anders was dan ik gewend was- waardoor ik het nu nog weet. Want zo werkt het: alles wat afwijkt van wat we ervaren als ‘voor ons normaal’, onthouden we. Ervaren we daadwerkelijk. Beléven we. Behalve speculaasjes nam ik op dat moment ook tot me dat de wereld niet verging als ik afweek van de gebaande paden, dat het me zelfs trots maakte dat ik m’n eigen keuze had gemaakt.
Tuurlijk, in de rangorde van problemen die wij als volwassenen op ons bord krijgen, waren de speculaasjes natuurlijk peanuts. Inmiddels ruim een kwart eeuw verder, krijg ook ik te maken met tig situaties die zich niet op laten lossen met speculaasjes alleen. Dat hoort bij het leven.
Maar mensen: er worden -als ik om me heen kijk- steeds minder symbolische speculaasjes gegeten als ontbijt. Tradities sluipen levens en bedrijven in onder de noemer van ‘gezellig’ of ‘effectief’, maar zijn werkelijk remblokjes op een ‘open mind’, op de mogelijkheid om opnieuw de balans op te maken van waar u staat, waar u (of de klant) behoefte aan heeft. Welke invulling daar dan bij zou passen. Dit is geen pleidooi voor voedingskeuzes. Er is ook geen ‘goed’ of ‘fout’ in deze. Ieder doet zijn ding- niks mis mee. Dit is een metafoor, waarmee ik ons allemaal aan het denken wil zetten. Omdat het echte leven een aaneenschakeling van keuzes is. Hoe vaak 'kiezen' we ook op ons werk niet voor hetzelfde ‘beleg’, ‘want zo doen we dat hier nu eenmaal al jaren’? 'Kiezen' de recruiters dezelfde types uit bij selectiegesprekken ‘want zij passen hier zo goed’? Hoe vaak vullen we de feestdagen op dezelfde manier in? Weer die kring of die borrel, met weer dezelfde mensen, en vaak zelfs dezelfde grappen. Niks mis mee. ‘Als iedereen zich vermaakt, dan is het toch prima?’ ‘Als het bedrijf goed draait, waarom zouden we het dan anders doen?’ Inderdaad, niks mis met het dingen doen zoals u ze altijd al heeft gedaan. Een zekere mate van voorspelbaarheid geeft vastigheid in de dagelijkse dynamiek van het leven.
Niks mis mee. Maar u mist wat.
U mist de kans om uzelf of uw bedrijf opnieuw uit te vinden. Om u te ontwikkelen. Om nieuwe contacten aan te gaan. Om andere gesprekken te voeren. Om nieuwe impulsen te krijgen. Om uw mind weer ‘open’ te krijgen. U mist de kans om te ontdekken hoe uw smaak veranderd is in de loop van de jaren. Hoe de smaak van uw klant wellicht veranderd is. Om voorbij de grenzen van uw eigen comfortzone te kijken. En of het nou speculaasjes zijn als ontbijt, een geblinddoekte vergadering, het aannemen van de minst voor de hand liggende kandidaat of een ècht gesprek voeren met iemand die je nog niet zo goed kent- dat is aan u. Maar doe en denk eens ANDERS. Anders dan anders. Maak jezelf en anderen nieuwsgierig. Durf te ervaren. Die speculaasjes lijken misschien wel kletskoek, maar ze symboliseren de ware motor achter persoonlijke groei: ja mensen, dat is nieuwsgierigheid. De nieuwsgierigheid naar hoe het óók kan.
RSS-feed